به گزارش خبرنگار نقطه تسلیم، دنیای کنونی با پیشرفت تکنولوژی به سمتی رفته که اهمیت بحث رسانه و اطلاع رسانی در قالب کار خبرنگاری بیشتر به چشم می‌آید، گاهی اوقات بسیاری از رویدادها و حرکت‌های اقتصادی و اجتماعی که با پیشرفت همراه بوده، از جرقه سوال یک خبرنگار آغاز شده است.
خبرنگاران و اهالی رسانه جزو صنفی هستند که اگر وظیفه خود را به درستی انجام ندهند، جامعه مسیر پیشرفت خود را به درستی طی نخواهد کرد و این خبرنگاران هستند که با بازخوردهای مناسب و در زمان مناسب می‌توانند مدیران را به سمت پیشرفت هدایت کنند، از نقش آنها در آگاهی‌بخشی صحیح در جامعه یا به عبارتی جهاد تببین گرفته تا نقش آنها در فرهنگ‌سازی و توسعه اجتماعی کشور که همه و همه نیازمند تلاش درست اهالی رسانه است.
خبری ناراحت کننده در پایان هفته گذشته منتشر شد که محمد پورخوش سعادت فرماندار انزلی به خبرنگاران و اهالی رسانه توهین کرده بود.
فرماندار انزلی اواخر هفته گذشته در جلسه‌ای در زمینه بررسی وضعیت تالاب انزلی و طرح احیای آن به اصحاب رسانه توهین کرده بود و با بیان اینکه منابع مالی کافی در کشور موجود است ولی حساسیت لازم ایجاد نشده است، گفته بود: “رسانه‌های ما به جای اینکه مطالبه ملی داشته باشند “فقط بَلدند استاندار، فرماندار و مدیران محلی را گاز بگیرند.”
پس از آن استاندار گیلان با بیان اینکه هیچ مسئول و مقام دولتی حق توهین و استفاده از الفاظ ناشایست در مورد اصحاب رسانه را به عنوان نماد افکار عمومی ندارد، تصریح کرد: ظرف ۲ ساعت آینده فرماندار انزلی تعیین تکلیف می شود.
جدا از کلمه‌ای که ایشان استفاده کرده و توهین محسوب می‌شود، عکس العمل این مسئول نمایانگر این است که کار خبرنگاران تاثیرگذار بوده و توانسته یک مسئول را با مطالبه‌گری خود بی تاب کند و از طرفی پیگیری استاندار در خصوص این موضوع و برکناری سریع او نیز قابل تحسین است.
رسالت خبرنگاری همان مطالبه‌گری بر پایه اطلاع رسانی است، اگر خبرنگاران در نشست‌های خبری و نیز در یادداشت‌ها و گزارش‌های تحلیلی خود مسئولان را مورد سوال قرار ندهند، چه کسی از آنها مطالبه خواهد کرد؟ جامعه‌ای پویا و با نشاط است که سوال پرسیدن در آن موجب ناراحتی نباشد شاید باید برای مدیران یکبار دیگر این ضرب المثل را بازگو کنیم که “پرسیدن عیب نیست ندانستن عیب است”
اگر در جامعه اسلامی ایران، فرهنگ پرسشگری و به طبع آن مطالبه‌گری ترویج پیدا کند و علاوه بر خبرنگاران، شهروندان عادی نیز پرسش‌های خود را از مسئولان بپرسند و ساز و کارهایی باشد که مسئولین به پرسش‌های شهروندان پاسخ دهند، بدون شک در مسیر پیشرفت و شکوفایی قرار خواهیم گرفت، چرا که هر مسئول خود و عملکرد خود را در مقابل پرسش بازنگری کرده و تلاش می‌کند پاسخی برای پرسش‌های آنها داشته باشد و در غیر این صورت نیز مسئولی که پاسخی نداشته باشد، تکلیف او مشخص خواهد شد.
حضرت امیرالمومنین (ع) در خطبه ۱۳۶ نهج البلاغه می‌فرمایند “اى مردم، مرا یارى کنید، هر چند، خلاف میلتان باشد، سوگند به خدا، حق ستمدیده را از ستمگر مى‌ستانم و مهار در بینى ستمگر کرده، چون شتر مى‌کشانم تا او را به آبشخور حق برم، اگر چه، رفتن به آنجا را ناخوش دارد”
حرفه خبرنگاری بر پایه مطالبه‌گری همسو با این فرمایش حضرت علی (ع) است تا حق ستمدیده را از ستمگر بگیرد، خبرنگاران بعضاً با جان خود بازی می‌کنند و در مسائل و موضوعاتی وارد می‌شوند که صاحبان قدرت و زور تمایلی به پاسخگویی ندارند، امات با با همه اوصاف مجبور می‌شوند به آنها پاسخ دهند.
درنگ: توهین به خبرنگاران و اهالی رسانه کاری ناپسند است که در مورد اخیر در کمترین زمان جبران شد، اما نکته مهم آن است که چرا به اینجا رسیده‌ایم که یک خدمتگزار در نظام جمهوری اسلامی ایران بتواند به راحتی به این صنف خدوم توهین کند.
البته نکات مثبت آن برکناری او و حساسیت بیشتر اهالی رسانه به این موضوع بود و مسئولان نیز دانستند که این کار تبعات جبران ناپذیری را برای فرد دارد.
از طرفی اگر مسئولان به این ادراک برسند که خبرنگاران نیز در کنار آنها هستند و هدفی جز پیشرفت و آبادانی کشور ندارند، قطعاً با تعامل روز افزون می‌توانند با بازخوردهای حرفه‌ای اهالی رسانه که چشم و گوش شهروندان هستند مسائل و مشکلات را حل کنند و اثربخشی عملکرد خود را روز به روز افزایش دهند.
پژوهشگر حوزه مدیریت و کارآفرینی، خبرنگار
