به گزارش نقطه تسلیم، سال ۱۴۰۴ از سوی مقام معظم رهبری به نام “سرمایه گذاری برای تولید” نامگذاری شد.
توجه به نامگذاری عناوین سالها توسط رهبر معظم انقلاب نشان می‌دهد که دغدغه ایشان به عنوان سیاستگذار و نیز نیازمندی‌های کشور موضوعات اقتصادی است که در سال‌های گذشته نیز دیده می‌شد.
تولید، یکی از محورهای اقتصاد اعم از کلان و خرد است و اگر سرمایه‌ای نباشد، کار و تولید نیز صورت نمی‌گیرد، چه این کار منجر به تولید خدمت شود و چه تولید کالا که در هر صورت به سرمایه نیاز دارد.
به عبارتی در علم اقتصاد، سرمایه گذاری به معنای تخصیص منابع مالی به یک یا چند دارایی مختلف، به امید به دست آوردن منابع با ارزش‌تر در آینده است، اما آنچه در شعار سال جاری آمده است، سرمایه گذاری برای تولید است.
تولید عبارت است از هرگونه فعالیت و کار (صرف انرژی) که عنصر یا عناصری از طبیعت را به مصرف انسان نزدیک کند، به عبارتی بهتر محور اقتصاد و رشد اقتصادی تولید است، یکی از ایراداتی که به اقتصاد کشور وارد بوده این است که تولید به معنای واقعی در کشور صورت نمی‌گیرد.
عموم تولید کنندگان با اینکه سرمایه زیادی را پای کار آورده‌اند، چند صباحی است که بخش زیادی از قطعات مورد نیاز را به کشور چین سفارش می‌دهند و برخی قطعات کوچکتر را از داخل تهیه کرده و یا خود تولید می‌کنند و در نظام اقصاد کشور فعالیت دارند.
حال آنکه در بسیاری از موارد مشاهده شده امکان تولید برخی از قطعات در کشور وجود دارد، اما تنها به خاطر هزینه‌های کم به کشورهای خارجی سفارش داده می‌شود، در حالی که کشور ژاپن پس از حمله اتمی، در یک دوره این شعار را در دستور کار قرار داد که همه باید کالای تولید ژاپن مصرف کنند، هرچند گران و بی کیفیت باشد.
با این روش و منش و حمایت از تولید داخل، ژاپن به یکی از ابرقدرت‌های تولید در دنیا بدل شد که حتی سیستم های بهبود در تولید از ژاپن به سراسر دنیا صادر می‌شود.
با توجه به سخنرانی نوروزی رهبری در خصوص سرمایه گذاری برای تولید، به نظر نگارنده ۲ نکته از سایر نکات مهمتر بوده و محور شعار سال است:
یک اینکه سرمایه گذاری برای تولید با مشارکت مردم باشد، به گونه‌ای که دولت تنها در مواردی که نیاز به قدرت و منابع مالی زیادی احساس می‌شود ورود کرده و در عوض راه را برای مشارکت مردم باز کند.
سالها پیش، شکاف بین مردم و دولت اینقدر زیاد نبود و دولت برای تحقق طرح‌های خود اسناد همکاری و سرمایه گذاری منتشر می‌کرد، حتی بخش خصوصی هم می‌تواند با تضمین‌های لازم از سوی دولت و ساز و کارهای مطمئن مردم را درگیر سرمایه گذاری کند.
بسیاری از طرح‌های درون شهری و برون شهری با مشارکت مردم قابل انجام است، اما دولتمردان نه خود این کار را انجام می‌دهند و نه آن را به مردم می‌سپارند، در حالی که بسیاری از طرح‌های نیمه کاره که هر روز در شهر و یا بیرون شهر می‌بینیم، می‌تواند با یک مدیریت هوشمند و جذب سرمایه گذاری شهروندان به حالت اجرا و بهره برداری درآید.
نکته دوم، محل سرمایه گذاری است؛ شایسته است که فرصت‌هایی برای سرمایه گذاری مردم فراهم شود که سود مورد قبولی داشته باشد، عموماً دولت از آنجا که قدرت دارد، طرح‌هایی که سودآوری بیشتری دارد را به مردم واگذار نمی‌کند، در صورتی که اگر این نوع نگاه حاکم شود، روند سرمایه گذاری مردم و مشاکت آنها در توسعه و آبادانی کشور بیشتر خواهد شد، اما در غیر این صورت مردم همان روال عادی خرید طلا و ارز را در دستور کار قرار می‌دهند و پول خود را نه در تولید کشور بلکه در سوداگری سرمایه گذاری می‌کنند که تبعات خوبی برای اقتصاد ندارد.
استان قزوین، ظرفیت‌های پنهان برای سرمایه‌گذاری
طبق اظهارات محمد نوذری استاندار کنونی قزوین و همچنین استانداران سابق مثل محمدمهدی اعلایی استاندار دولت سیزدهم و هدایت الله جمالی پور استاندار دولت دوازدهم، استان قزوین بهشت سرمایه گذاری است و همواره به عنوان یکی از استان‌های با ظرفیت بالا در حوزه صنعت، کشاورزی و گردشگری محسوب می‌شود.
هم اکنون طرح‌های بزرگی در استان قزوین قرار دارد که به دلیل نبود سرمایه گذار بلاتکلیف مانده که برای نمونه می‌توان به انتقال آب از سد طالقان به مهرگان و قزوین و همچنین ساخت بیمارستان یک هزار تختخوابی اشاره کرد.
تدوین سند برنامه سرمایه گذاری در استان قزوین می‌تواند علاوه بر اولویت بندی طرح‌های در دست ساخت و بلاتکلیف به پیشبرد شعار سال کمک کند که در این راستا باید منتظر تحولی شگرف در دفتر سرمایه گذاری استانداری قزوین باشیم.
استفاده از ظرفیت تعاونی‌ها، صندوق‌های خرد کارآفرینی، شرکت‌های دانش بنیان، نواحی نوآوری، نخبگان، نظام مسائل، اندیشکده حکمرانی و موراد مشابه می‌تواند کشور و به تبع آن استان قزوین را به موفقیت برساند.
پژوهشگر حوزه مدیریت و کارآفرینی، خبرنگار
