به گزارش نقطه تسلیم، آموزش و پرورش یکی از محورهای توسعه در همه کشورها است؛ به طوری که در کشورهای توسعه یافته این موضوع به قدری حایز اهمیت است که با وجود واگذاری وظایف دولت به بخش خصوصی، همچنان متولی آموزش دولت بوده و در این کشورها آموزش همچنان دولتی است.
به طور کلی آموزش را انتقال علم، مهارت و تجارب به افراد تعریف می‌کنند و پرورش به فعل درآوردن استعداد و قابلیت‌های ذهنی و فطری افراد است.
در رابطه بین آموزش و پرورش و تقدم هر یک بر دیگری نظرات مختلفی وجود دارد، اما به زعم یک اهل دانش “دانش آموز را ذهن پرورده باید نه مغز انباشته”.
اصولا پرورش همراه با آموزش است، یعنی به نوعی آموزش می‌تواند منجر به پرورش شود، اما آنچه در سال‌های گذشته در جامعه می‌بینیم؛ خروج آموزش و پرورش از مسیر اصلی خود است.
از طرف دیگر این پرورش است که آموزش را تعیین می‌کند، به این معنا که ما اگر بخواهیم یک فرد را برای منظور و هدف خاصی پرورش دهیم، باید آموزش را متناسب با آن پرورش مورد نظر طراحی و برنامه ریزی کنیم.
از سوی دیگر ارزش‌های فرهنگی و دینی ما در جامعه اسلامی ایران این است که فرد بتواند در سطوح عالی پرورش قرار بگیرد و اصطلاحا به کمال برسد.
در همین میز و نیمکت‌های چوبی مدارس کشور کسانی بودند که اکنون در جایگاه‌های مهم و تاثیرگذار کشور و دنیا قرار دارند، تاریخ کشور ما نیز این را نشان می‌دهد که دانشمندان بزرگی در این کشور پرورش یافته اند که هنوز نیز علی رغم گذشت زمان زیاد نقل محافل علمی دنیا هستند.
آنچه به نظر می‌رسد در این موضوع به فراموشی سپرده شده، عدم توجه امر پرورش و غفلت از آن است.
از دیدگاه شهید مطهری، نظام تعلیم و تربیت بر پرورش انسان الهی مبتنی است. از دیدگاه ایشان تعلیم و تربیت اهدافی شامل: پرورش نیروی تفکر، پرورش حس مسئولیت پذیری، پرورش نیروی ایمان و تعبد، پرورش حس زیباگرایی، پرورش نیروی اراده و اختیار و پرورش جسم است.
مفهوم پرورش به معنای رشد، پروردن است که موجب شناخت استعدادهای درونی افراد شده و این قابلیت‌ها را در سطوح عالی بارور می‌کند.
پرورش به تمام ابعاد زندگی انسان مانند فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، هنری و غیره نگاه دارد؛ به طوری که ابعاد و جهات مختلف انسان را در برمی‌گیرد.
دقت بیشتر بر نظام آموزش و پرورش فعلی کشور نشان می‌دهد که این نظام دچار بی برنامگی در اجرا شده است، سند تحول در آموزش و پرورش که با زحمات زیادی تدوین شده امروز به درستی اجرا نمی‌شود.
سیاستگذاری مناسبی در حوزه آموزش و پرورش نداریم؛ به طوری که اگر یک دانش آموز نظام کنونی آموزش و پرورش را از دیگاه ۲ محور اصلی یعنی محور آموزش و محور پرورش مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم؛ مشاهده خواهیم کرد که علی رغم بکارگیری سطح بالاتری از تکنولوژی آموزشی در نظام آموزش و پرورش کشور، متاسفانه دانش آموزان کمتر پرورش یافته تری نسبت به دوره های گذشته داریم.
پژوهشگر حوزه مدیریت و کارآفرینی، خبرنگار
