به گزارش نقطه تسلیم به نقل از حوزه ورزش پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین»، نزدیک به ۲۰ سال است که لیگ برتر فوتسال ایران شاهد حضور اثرگذار نمایندگان قزوین است که حضور این تیم‌ها همواره تنور مسابقات لیگ را گرم‌تر کرده است.
فلامینگو ،پوشینه بافت، آرش بتن و حالا کراپ الوند تیم‌هایی هستند که با همت بخش خصوصی به اعتلای ورزش قزوین کمک شایانی کردند و جوانان استان این فرصت را یافتند تا در عرصه ملی فوتسال بدرخشند و خودنمایی کنند.
هرچند به غیر از کراپ که حضورش چند سالی است در قامت یک مدعی به جذابیت لیگ کمک کرده است، اما سایر اسامی ذکر شده عمر کوتاهی داشتند!
تیم‌هایی که شاید اگر متولیان ورزش و فوتبال توجه بیشتری به آنها می‌کردند، می‌توانستد بیشتر در فضای ورزشی استان به فعالیت‌شان ادامه دهند و دلگرم باشند! و بخش‌ها و حوزه‌های دیگری هم از کنارشان منتفع گردند! اما سوء مدیریت همین متولیان و نگاه سَرسری مدیران ارشد استان قزوین منجر به انحلال این تیم‌ها شد.
حالا چند سالیست که «محسن نخ‌باف» مالک کراپ‌الوند با هزینه‌ی شخصی این تیم را به دندان گرفته و با حریفانی که تا دندان مسلح هستند برای قهرمانی می‌جنگد؛ تیمی که دروازه‌بانش هم زمان از دروازه تیم ملی فوتسال هم حراست می‌کرد حالا به برای دروازه‌بانی به تیم رقیب یعنی «گهر زمین سیرجان» ملحق شده است و اکرمی هم به تیم قهرمان لیگ یعنی «گیتی پسند» رفته و معلوم نیست ستارگان دیگرش همچون یوسف‌خواه و بقیه هم بخواهند بمانند و برای کراپ توپ بزنند یا آنها هم رفتن را به ماندن ترجیح می‌دهند!
اما مگر تا کجا می‌توان با تیم‌های دولتی مبارزه کرد و جنگید، در رقابت با آن بودجه‌های نجومی تا کجا می‌توان ادامه داد و کم نیاورد؟ آن هم دست خالی و بدون حمایت و پشتوانه؟
همان متولیانی که شاید فقط تنها دغدغه‌ی این روزهایشان صندلی و میزشان و حفظ آن است! چقدر هوای حفظ کراپ را در سر دارند؟
تیمی که تا هفته‌های پایانی برای قهرمانی می‌جنگید حالا توسط تیم‌های دولتی متمول تاراج می‌شود؛ مربی‌اش را یک تیم و ستارگانش را تیم‌های دیگر به یغما می‌برند و مدیران ما هم همچنان از دور نظاره‌گر هستند!
مدیرانی که اگر همین کراپ مدعی قهرمانی باشد پُزش را می‌دهند و آن را در کارنامه‌ی موفقیت خودشان ثبت می‌کنند، مصادره به مطلوب می‌کنند که این افتخار در زمان مسئولیت ما رقم خورده است! اما اگر خدای نکرده منحل شود خواهند گفت که بخش خصوصی بود، مهمان بوده و یک روز آمده و یک روز هم باید می‌رفت.
به واقع اگر مدیران ما به فکر ورزش‌های تیمی و گروهی باشند و تلاش‌شان این باشد که این تیم‌ها به هر نحوی در استان حفظ یا ایجاد شوند کمک شایانی به اقتصاد و اشتغال جوانان بومی قزوین کرده‌اند و حوزه‌های بسیاری در استان نفعش را می‌برند و نامی نیکو از دوران مدیریت و خودشان برجای می‌ماند!
چند روز پیش بود که محمد نوذری، استاندار قزوین گفت تیم شمس آذر و حضورش در لیگ برتر به بخش گردشگری رونق داده است. فارغ از نگاه اقتصادی و گردشگری می‌توان گفت بها دادن به ورزش قهرمانی و تیم‌داری با کم شدن بزه در استان نیز ارتباط مستقیم دارد. در مواقعی که تیم‌های بومی در حال مبارزه تنگاتنگ با رقبایشان هستند حضور پرشور جوانان در اماکن ورزشی، هم به نشاط جامعه کمک می‌کند و هم بزه در آن زمان‌ها کمتر اتفاق می‌افتد!
پس بجای انفعال و تماشا باید دست اشخاصی همچون محسن نخ‌باف و مالکان شمس‌آذر را بوسید که با هزینه‌ی شخصی و بدون درآمد و عایدی خاصی برای استان قزوین و جوانان‌مان حال خوش و روحیه نشاط را به ارمغان آوردند.
کراپ این روزها حالش خیلی خوش نیست و زمزه‌هایی مبنی بر عدم تیم‌داری کراپ شنیده می‌شود. آقای علایی مقدم حالا که صندلی‌تان دیگر نمی‌لرزد و جای میزتان تغییر نکرده اول به کمک تیم‌های فوتسال و فوتبال بشتابید و بعد برای ورزش‌های دیگر هم برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کنید تا نام پر افتخار و پر غرور قزوین، این پهنه قهرمان پرور را در قله‌های افتخار ورزش کشور بیشتر بشنویم.
سردبیر و مدیر سایت خبری و تحلیلی نقطه تسلیم
