وقتی غذا باورها را شکل می‌دهد/ ضرورت توجه به حلیت غذایی

به گزارش نقطه تسلیم، خلقت جهان هستی بر اساس کمال‌گرایی بنا شده است، انسان که اشرف مخلوقات خداست، بیشترین بهره را از کمال در جهان هستی دارد.

انسان دارای چهار بعد وجودی “روح، روان، جسم و ذهن” است که دستیابی به کمال در هرکدام از آنها برای او موفقیت محسوب می‌شود؛ ولی کمال حقیقی در گرو رشد متوازن این چهار بعد است و غذای حلال یکی از مهم‌ترین عوامل رشد و کمال انسانی در همه ابعاد وجودی اوست.

قرآن کریم در زمینه بهداشت و ایمنی مواد غذایی عالی‌ترین استاندارد‌ها را تحت عنوان حلال و طیب ارائه نموده است تا همه جنبه‌های کیفیت را از لحاظ پاکی، بهداشتی، ایمنی، مقوی و مغذی را تامین نماید.

اجرای چنین استانداردهای مترقی منوط به فهم صحیح قرآن، کسب دانش‌های مدرن، آموزش و ترویج عملی فرهنگ حلال و حرام و اجرای سیستم‌های تضمین ایمنی و کیفیت و حرکت به سمت تولید محصولات ارگانیک است.

استاندارد های حلال و طیب در حال تبدیل شدن به یک برند جهانی است و اجرای این استانداردها، ضمن اینکه ارزش افزوده بسیار بالایی برای کشور از نظر تولید و عرضه مواد غذایی سالم، ایمن و مرغوب فراهم می‌نماید، در توسعه کیفیت سرمایه انسانی یعنی اصلاح باورها، اعتقادات، اندیشه‌ها و رفتارها، شکوفا نمودن استعدادها و تقویت توانمندی‌ها و تامین سلامت همه جانبه انسان و اعتلای فرد به سوی خدا نقش مهمی دارد.

‌در تأثیر غذای حلال و حرام بر شخصیت انسان و ‌شکل‌گیری رفتار او می توان گفت که کیفیت غذا زمانی که بار ارزشی به خود بگیرد، ‌تاثیر مستقیمی بر جسم و روح انسان خواهد گذاشت.

غذای حلال و طیب، در مهم‌ترین اثر، زمینه انجام عمل صالح را فراهم می‌سازد که آثار بسیار گسترده‌ای در کامیابی و موفقیت انسان دارد؛ همچنین در بعد معنوی، غذای طیب سبب نورانیت باطنی انسان می‌شود و در نقطه مقابل، (غذای حرام) ایمان آدمی را از بین می‌برد در نتیجه، طبق تعاریف دین اسلام، خوراک، پوشاک، شنیدنی‌ها، دیدنی‌ها، گفتار، رفتار و اندیشه هرکدام از انواع غذاها در یکی از ابعاد انسان اثر می‌گذارد.

تاثیر غذای حلال بر تربیت انسان و داشتن نسلی پاک و صالح، همواره در آموزه‌‌های دین اسلام مورد تاکید بوده است.

یافته ها بیانگر این است که بین تغذیه و شکل‌گیری شخصیت اخلاقی انسان نیز رابطه مستقیم و غیر‌مستقیم وجود دارد، به عنوان نمونه غذای حلال یا طیبی که مادر در دوران بارداری مصرف می‌کند، به صورت مستقیم از طریق خون و وراثت به جنینی که از مادر تغذیه می‌کند، منتقل می‌شود؛ در این صورت، هم بر رشد جسمی و تکامل اندام‌های جنین موثر است و هم به دلیل تاثیر‌گذاری مستقیم بر رفتار و کردار مادر، در بروز رفتار آتی کودک و بینش‌ها و گرایش‌های عملی او نیز اثرگذار خواهد بود؛ همچنین، غذای حلال به صورت غیر‌مستقیم بر خلق و خوی مادر تاثیرگذار بوده و توسط حامل‌های وراثت منتقل شده و در منش و رفتار آتی کودک ظهور می‌یابد.

انسان‌ها در زندگی ماشینی بر این باور هستند که بسیاری از پدیده‌های اخلاقی به خاطر هورمون‎‌هایی است که غده‌های بدن تراوش می‌کند و تراوش غده‌ها رابطه نزدیکی با تغذیه انسان دارد؛ اما هنوز به این باور نرسیده‌اند که یک لقمه نیز می‌تواند آثار خاصی را بر انسان بگذارد و ثانیا راه بدست آوردن غذا و چگونگی تهیه آن نیز تأثیرات بسیاری را در وجود انسان برجا می‌‌گذارد؛ در حالی که در کلمات بزرگان دین ما به جای غذا به «لقمه» تعبیر شده است که بیانگر این نکته است که اثر غذا با یک لقمه نیز منتقل می‌شود و اثر خود را بر جان و روح انسان منتقل می‌کند.

برخی از اثرات لقمه حرام که از سخنان و کلمات گهربار معصومین‌ علیهم‌السلام به‌دست می‌آید عبارت است از سیاه شدن دل، هلاکت انسان، چنانکه بسیاری از افراد به سبب آلوده شدن به آن، از سعادت محروم شده و توفیق رسیدن به درجات کمال را پیدا نکرده‌اند، در نتیجه به نکبت‌های دنیا و آخرت دچار شده‌اند.

این مطلب همان پیشگویی رسول مکرم اسلام‌‌ (ص) است که می‌فرماید “لیأتین علی الناس زمان لا یبالی المرء بما أخذ المال امن حلال ام من حرام؛  برای مردم زمانی فرا می‌رسد که برای آنان تفاوتی نمی‌کند که مال را از کجا به دست آورده‌اند، آیا از حلال است یا حرام؟” دستور اسلام این است که انسان مسلمان به مال یا غذای شبهه ناک نزدیک نشود./