به گزارش نقطه تسلیم، مسئولان و متولیان فرهنگ در کشور ما مدتهاست که دود سیگار را فقط از روی کاغذ دنبال میکنند؛ هر بار آمار تازهای از پایین آمدن سن مصرف دخانیات میدهند، هر بار از شیوع نگرانکننده مصرف سیگار میان زنان و دختران سخن میگویند، اما عجیب آنکه چشمشان بر روی پرده سینما بسته است.
سینمایی که بهجای پرهیز، بدل به کارگاه تابوشکنی شده؛ جایی که سیگار در دستان بازیگر زن نه نشانه اعتیاد، که نماد ژست، هویت و حتی آزادی تعبیر میشود.
طنز تلخ روزگار ما این است: همان دستگاههایی که نگران قبحشکنی در کوچه و خیاباناند، بیصدا نشستهاند و قبحشکنی را در سالنهای تاریک سینما تماشا میکنند. و نتیجهاش روشن است؛ دختری که دیروز سیگار را پنهان میکرد، امروز با تکیه بر تصویر قهرمان زن سینما، سیگارش را روشن میکند و دودش در نهایت به چشم همه میرود.
سؤال اینجاست: چه کسی مقصر است؟ جوانی که با کنجکاوی سیگار را روشن میکند یا فرهنگی که سیگار را در قاب زرین هنر مقدس کرده است؟
گفتار متن (نریشن): محمدعلی نظرنیا
دانش آموخته علوم سیاسی، خبرنگار حوزه اجتماعی و فرهنگی
